نقش پرورش هوش اخلاقی کودکان و نوجوانان در ایمنی آنها و سلامت جوامع مجازی

این کتاب شامل ارزشها، هنجارها و ناهنجاریهای اجتماعی فضای مجازی، روشهای کنترلی در فضای مجازی، معرفی هوش اخلاقی که یکی از عناصر بنیادی شخصیت انسان است میشود.

مقدمه

انسان موجودی اجتماعی است و به جمع گرایش دارد و حضور در جامعه‎ای سالم نقش مؤثری در رشد او دارد. رعایت اخلاق توسط اعضای جامعه، رکن اصلی تشکیل جامعه‌ای سالم و شکوفاننده است. از سویی هر جامعه‌ای بدون اخلاق دچار بیماریهای روحی و روانی خطرناک می‌شود و این بیماری‌ها به دیگر اعضای جامعه نیز آسیب می‌زند. جوامع مجازی نیز از این موضوع مستثنی نیستند.

آمارها نشان می‎دهند که در کاربران فضای مجازی (که بخش مهمی از آن‎ها را کودکان و نوجوانان تشکیل می‎دهند) توانایی دیجیتالی از توانایی اخلاقی پیش افتاده است. به بیانی، رشد استفاده از فضای مجازی در بچه‏های این نسل پیش از رشد عقلانی، عاطفی و اخلاقی آنها شکل می‎گیرد و این خطرآفرین است.
هوش اخلاقی[۱] به استفاده مناسب از فضای مجازی کمک می‎کند. منظور از استفاده مناسب از فضای مجازی: بهره‎مندی از فرصتها، مصون ماندن از آسیب‎ها، آسیب نزدن به دیگران و کمک کردن به هم‎نوعان است.

با توجه به سهولت دسترسی به فضای مجازی در سبک زندگی امروز، ضرورت آموزش هوش اخلاقی به کودکان و نوجوانان –به عنوان مهمترین عامل خودکنترلی- بیش از هر دوران دیگری احساس می‎شود. این در حالی است که متأسفانه اغلب والدین آن‎قدر که نگران پرورش هوش منطقی فرزندان خود هستند، نگران رشد یافتن هوش اخلاقی آنان نیستند.

در کشور تاکنون برای مصون ماندن کودکان و نوجوانان در فضای مجازی اقدامات (کمرنگ و نه چندان گسترده) چون ارائه اینترنت پاک، فیلتر کردن سایتهای غیر اخلاقی و … صورت گرفته است که اغلب در راستای ایجاد محدودیت برای کودکان و نوجوانان و مجبور کردن آنها به حضور در محیطی ایزوله است که البته امروزه چندان کارایی ندارد. این اقدامات در حوزه دریافت پیام بوده است و به تولید پیام توسط کاربران کودک و نوجوان توجهی نشده است.   

سوء رفتارهای کودکان و نوجوانان در اینترنت و شبکه‌های اجتماعی مجازی

پرورش‌نیافتگی هوش اخلاقی کودکان و نوجوانان (و متأسفانه حتی بزرگسالان) منجر به سوء رفتارهایی در زندگی واقعی و فعالیت‌های مجازی آنها شده است که مهمترین آنها عبارتند از:

  • حضور فعال نداشتن در جمع‌های خانوادگی
  • رعایت نکردن حریم شخصی دیگران و مشاهده اطلاعات گوشی اطرافیان در صورت امکان
  • اظهارنظرهای بدون آگاهی که به شایعات دامن می‌زند.
  • نشر اطلاعات خصوصی افراد معروف
  • بی‌احترامی لفظیو ناسزاگویی
  • بازگو کردن مسائل خانوادگی در جوامع مجازی
  • مشاهده محتوای غیراخلاقی
  • و …

هوش اخلاقی چیست؟

اخلاق آموختنی و قابل پرورش و یادگیری است. روانشناسان معتقدند اخلاق جزو هوش‎های انسان است، انسان بجز IQ هوشهای دیگری نیز دارد. شاید معروفترین آنها، هوش‎های ۸ گانه هاوارد گاردنر است.[۲]هوش اخلاقی توانایی درست از نادرست است. کسی که هوش اخلاقی در او پرورش یافته است، دارای شعوری است که می‎تواند در انتخابهایش مسیر درست و اشتباه را تشخیص دهد. لذا هر چه زودتر این هوش در او پرورش یابد زندگی شخصی و اجتماعی سالمتری خواهد داشت. بهترین زمان برای شروع پرورش هوش اخلاقی سالهای اول کودکی است.

در این مقاله هوش اخلاقی در قالب هفت نیک‎خویی مطرح می‌شود که گستره توانمندی‌های فکری و عاطفی انسان را در همه ابعاد زندگی نمایان می‌کند و نیکی و نیک‌خلقی را پدید می‌آورد. این هفت نیک‌خویی شامل: همدلی، وجدان، خویشتن‌داری، احترام به دیگران، مهربانی، بردباری و انصاف است.

همدلی

همدلی یعنی توانایی احساس و درک نگرانی‎ها و علایق دیگران (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۲۶)، توانایی شناخت نیازهای دیگران و در نتیجه تلاش برای کمک به همنوع است. لازمه پرورش همدلی در کودکان این است که بدانند: «انسانها با هم تفاوت دارند».

همدلی با همدردی تفاوت دارد، هنگام همدردی فرد از جایگاه خودش با طرف مقابل رفتار و گفتگو می‌کند و به او توصیه می‌کند. از رایج‎ترین جمله‎ها در همدردی این جمله‎ها است: «درسته که تو بازی شکست خوردی اما به جاش…» «درسته که پدرت رو از دست دادی اما خیلیا هم …» اما هنگام همدلی، فرد از جایگاه خود حرکت می‌کند و کنار کسی که مشکلی دارد می‎رود و سعی می‎کند خود را به جای او بگذارد و احساسش را درک کند.

جای خالی همدلی در فضای مجازی:

نه تنها کودکان و نوجوانان بلکه امروزه بزرگسالان نیز نیاز دارند که توجه بیشتری به این نیکخویی داشته باشند و آن را در وجودشان پرورش دهند. به دلیل نوع ارتباط با دیگران در فضای مجازی که با واسطه -یا شاید گاهی دیوار- صورت گرفته و استفاده از نوشتار (که لحن را منعکس نمی‌کند) به جای گفتار، مانع درک کامل شرایط و احساسات دیگران می‎شود. بنابراین پرورش همدلی در عصر حاضر که بخش قابل توجهی از ارتباطات، مجازی شده است و درک دیگران از گذشته دشوارتر است ضروری‎تر به نظر می‌رسد. با چند مثال، فضای مجازی بدون همدلی را تجسم کنید:

  • سلفی گرفتن از حوادث ناگوار
  • کپی کردن پی در پی مطالب در گروه‎های تخصصی تلگرامی و بی‌توجهی به وقت دیگران
  • ایجاد مزاحمت برای دیگران از طریق صدای بلند خروجی هدفون

روش‎های پرورش همدلی:

والدین و مربیان برای پرورش همدلی در کودکان و نوجوانان باید هوشیاری و واژگان احساسی آنها را پرورش دهند،

آن‌ها را به احساسات دیگران حساس کنند، در آن‎ها این توانایی را به وجود آورند تا به مسائل از دیدگاه شخص دیگری نگاه کنند. توجه آن‎ها را به نشانه‌های احساسی غیرکلامی نیز جلب کنند.

دختران در همدلی وضعیت بهتری از پسران دارند زیرا معمولاً به پسران آموزش داده می‎شود که احساسات خود را بروز ندهند. به همین دلیل است که در بزرگسالی بجز احساس خشم، احساسات دیگر خود را پنهان می‌کنند.

مشاهده تصاویر و فیلم‎های بی‎رحمانه یا بازی‌های خشونت آمیز می‌تواند مانع رشد همدلی در کودکان و نوجوانان شود. در سنین کودکی لازم است از چنین محتواهایی دور نگه‌داشته شوند و در سنین نوجوانی به آن‌ها گفته شود که چرا باید از محتوای خشونت‌آمیز دوری کند.

هوش‎های هشتگانه: هوش درون فردی، هوش میان فردی، هوش منطقی – ریاضی، هوش دیداری- فضایی، هوش موسیقایی- آوایی، هوش کلامی – زبانی، هوش جنبشی – حرکتی، هوش هستی‎گرا – طبیعت‎گرا.

وجدان

وجدان یعنی ندایی درونی که بر اساس شناخت رفتار درست و شایسته، انسان را به عمل کردن بر مبنای آن سوق می‎دهد. وجدان قوی توانایی «نه» گفتن به هوس‎ها و کارهای نادرست را بیشتر می‎کند. آنچه درباره وجدان مهم است این است که وجدان از والدین به فرزندان منتقل می‎شود، مطابق با اعتقادات پدر و مادر و بر اساس گفتار و رفتار آنان، فرزندان بایدها و نبایدها، درستی و نادرستی، مجاز و غیرمجاز را می‎شناسند. (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۶۷ و ۶۸)

باید توجه داشت که تعادل در وجدان مهم است. بچه‏هایی که اغلب احساس گناه دارند و بیمارگونه خود را ملامت می‏کنند و نمی‎توانند اشتباهات گذشته خود را ببخشند صدمات جدی به خود خواهند زد. داشتن عزت نفس وجدان را بالا می‎برد.

جای خالی وجدان در فضای مجازی

در فضای مجازی انسانها آزادی بیشتری دارند و خیلی قوانین مدنی و موانع ناشی از عرف محیط زندگی دیگر موضوعیت ندارد. گرچه روش‎های کنترلی همچنان وجود دارد اما روش‎هایی برای تخلف از آنها نیز وجود دارد. رایج‎ترین آن فیلترکردن و استفاده از فیلترشکن است. در چنین شرایطی وجدان به عنوان عامل بازدارنده درونی اهمیت ویژه‌ای پیدا می‎کند. فضای مجازی را بدون کاربرانی با وجدان رشد یافته تصور کنید:

  • جستجو یا مشاهده تصاویر و داستانهای غیراخلاقی
  • سرقت محتوا
  • سوء استفاده از اطلاعات شخصی دیگران و فروش آنها
  • دیدن مطالب گوشی بدون رمز دیگران
  • ارتباط‎های نامشروع

روش‎های پرورش وجدان:

والدین و مربیان برای پرورش وجدان در کودکان و نوجوانان باید ابتدا خودشان سرمشق اخلاقی خوبی باشند و زمینه مناسب رشد اخلاقی آنان را فراهم آورند، نیک‏خویی‎ها را به آنان آموزش دهند تا وجدانشان تقویت شود، با کودکان و نوجوانان درباره اعتقادات اخلاقی صحبت کنند، نسبت به اشتباهات اخلاقی آنان با آرامش برخورد کنند و نیت آنان را بسنجند، کودکان و نوجوانان را به جبران و اصلاح اشتباهات ترغیب کنند.

خویشتن‎‌داری

خویشتن‎داري به معنی تنظیم افکار و کارهاست به طوری که شخص هر فشاري را از درون و بیرون متوقف کند و آن‌گونه رفتار کند که می‎داند و احساس می‎کند درست است. خویشتن‌داري ضعیف بسیار مخرب است. هنگامی که افکار خطرناك به سر کودك می‌زند، اگر ترمز درونیش کار نکند با تمام قدرت به سوي خطر خواهد رفت. (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۹۵) خویشتن‌داری به عبارتی دیگر توانایی کنترل احساسات و هیجانات و استفاده از عقل و فکر است.

جای خالی خویشتن‌داری در فضای مجازی

خویشتن‎داری علاوه بر اینکه باعث می‎شود به دیگران آسیب نزنیم به خودمان در بهتر زندگی کردن کمک می‎کند. فضای مجازی بدون خویشتن‎داری را تصور کنید:

  • استفاده طولانی مدت از فضای مجازی
  • استفاده از گوشی در سن نامناسب
  • مشاهده تصاویر خصوصی لو رفته دیگران
  • انتشار مسائل و تصاویر خصوصی خود در فضای مجازی

روش‎های پرورش خویشتن‌داری:

والدین و مربیان برای پرورش خویشتن‌داری در کودکان و نوجوانان باید خود سرمشق خویشتن‌داری باشند و معنا و ارزش آن را به فرزندان یاد بدهند، آنها را تشویق کنند که خود مشوق خود باشند و به آنها یادآور شوید که در زندگی و انتخاب‎هایشان اختیار دارند، این قانون را بگذارید که فقط وقتی بر خود مسلط هستید حرف بزنید، آن‎ها را بخاطر خویشتن‎داری‌هایشان تشویق کنید، کنترل خشم از طریق تنفس شکمی را به آن‌ها آموزش دهید.

تا اینجا به سه نیک‌خویی اشاره شد، در نظر داشته باشید که همدلی، وجدان و خویشتن‎داری پایه‎های هوش اخلاقی را تشکیل می‎دهند و پیش‎نیاز نیک‎خویی‎های بعدی هستند.

احترام

احترام یعنی رفتار با دیگران و خود بر اساس ادب و نزاکت. در رفتار محترمانه به دیگران نشان می‌دهید که برایشان ارزش قائل هستید و به حقوقشان احترام می‌گذارید (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۱۳۴). احترام فقط نسبت به انسان‌ها معنی پیدا نمی‎کند و دامنه شمول گسترده‎تری دارد از جمله احترام به آفریدگار، زمین و گیاهان، حیوانات و قوانین. مثلاً با خوردن غذاهای کم نمک و کم روغن از بدن خود مراقبت می‎کنیم و به آن احترام می‎گذاریم، از کنار گلها و باغچه‎ها با احتیاط عبور می‎کنیم تا صدمه نبینند، آنجا که کسی ناظر رفتارمان نیست، درست رفتار می‎کنیم و حرمت آفریدگارمان را حفظ می‎کنیم.

جای خالی احترام در جوامع مجازی

در دوران رواج شبکه‌های اجتماعی مجازی، اگر به ارزش احترام توجه نشود ارتباطهای انسانی بسیاری خدشه‌دار خواهد شد و افراد زیادی آسیب خواهند دید. حتماً شما هم نظایر این موارد را دیده‌اید:

  • فحاشی در جوامع مجازی یا صفحه افراد معروف
  • نقض حریم شخصی دیگران
  • استیکر و ایموجی‌های بی‎ادبانه در پیام‎رسان‎ها
  • انتشار لطیفه‎های غیر محترمانه

روش‎های پرورش احترام:

والدین و مربیان برای پرورش احترام در کودکان و نوجوانان باید خودشان به عنوان سرمشق به کودکان و نوجوانان احترام بگذارند، آن‎ها را به احترام به بزرگ‎ترها تشویق کنند، مانع بی‎ادبی آنان به دیگران شوند، بر ادب و خوش‌رفتاری تأکید کنند، بدون چشم‎داشت به آنان محبت کنند، تصویر مثبتی از آنان به خودشان ارائه دهند، آموزش قانون طلایی: «آن‎گونه با دیگران رفتار کن که دوست داری با تو رفتار کنند» در این زمینه بسیار کارگشاست، رفتارها‌ی جدید را به عنوان جایگزین رفتارهای نادرست آموزش دهند و به آن‎ها روش مخالفت بصورت مؤدبانه را یاد بدهند.

رسانه‎ها پر از محتوای بی‎ادبانه است… امروزه حتی در فیلم‎ها نیز نمایش بی‎احترامی امری عادی به شمار می‌‎رود. بنابراین لازم است کودکان فقط تحت نظارت والدین خود از اینترنت، فیلم و بازی استفاده کنند تا احترام در وجودشان نهادینه شود.

مهربانی

مهربانی، ابراز علاقه و توجه به آسایش و احساسات دیگران است. شخص مهربان از طریق جهت‎نمای قلبش راهنمایی مي‎شود و این توانایی باشکوه را دارد که به دیگران نشان دهد به خوشبختی و احساسات آنان توجه و علاقه دارد. (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۱۷۱). همدلی پایه مهربانی است. کسی که همدلی را آموخته باشد نسبت به دیگران مهربان و دلسوز است. از سویی باید توجه داشت که یک شخص مهربان همیشه با همه کس موافق نیست و هر خواسته‌ای را اجابت نمی‌کند. مهربانی را باید از خود شروع کنیم. کسی که با خود مهربان نباشد نمی‌تواند عمیقاً با دیگران مهربان باشد و مهربان بماند.

جای خالی مهربانی در جوامع مجازی

وقتی ارتباط‌های انسانی جای خود را به رابطه های مجازی بی‌رویه می‌دهد و انسانها کمتر دور هم جمع می‌شوند و ارتباط حضوری دارند، مهربانی کمرنگ می‌شود. این حالات ناخوشایند را شاید شما هم دیده باشید:

  • مسخره کردن و توهین در شبکه‌های اجتماعی
  • بی‎توجهی به شرایط دیگران
  • سکوت در مقابل خشونت‌ها
  • استفاده از استیکرها و ایموجی‎های منفی و خشن و ناراحت شدن از موفقیت دیگران
  • شایعه‎سازی بر اثر حسادت

روش‎های پرورش مهربانی:

والدین و مربیان برای پرورش مهربانی در کودکان و نوجوانان باید معنا و ارزش مهربانی را آموزش دهند، نسبت به نامهربانی واکنش نشان دهند، تأثیرات مثبت مهربانی را به بچه‌ها یادآور شوند، به آن‌ها کمک کنید تا احساسات کسی را که نسبت به او نامهربانی کرده‎اند درک کنند و به آنان فرصت جبران بدهند، به آن‌ها بیاموزند کسی را تحقیر نکنند و نسبت به رفتار نامهربانانه دیگران، محکم باشند.

بردباری

بردباري، احترام به شأن و حقوق همه افراد است، حتی آنان که باورها و رفتارشان با فرد تفاوت دارد. بردباري نه تنها نفرت، خشونت و تعصب را در انسان کاهش می‎دهد بلکه کمک می‌کند که با مهربانی، احترام و درك با دیگران رفتار کند. (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۲۰۶). معمولاً بردباری را معادل صبوری نیز می‌دانیم که آن نیز از مهارتهای اخلاقی محسوب می‌شود. در صبوری انسان لازم است تا بتواند در دیر اجابت شدن علایق و نیازهایش تحمل نشان دهد. به عبارت دیگر نوعی پرحوصلگی داشته باشد. مشکلی که فرزندان ما در این روزگار با آن زیاد مواجهند و تمایل دارند به محض آن که درخواست و نیازی دارند نیازشان برآورده شود. به نظر می‌رسد سبک زندگی امروز به دلیل ماهیت سرعتیش باعث شده که مدت انتظار افراد کاهش پیدا کند و قدرت صبرشان کم شود.

جای خالی بردباری در فضای مجازی

استفاده بی‌رویه و مدیریت نشده از فضای مجازی به خودی خود بردباری را کاهش می‌دهد. نداشتن بردباری می‌تواند پیامدهای بدی نیز به همراه داشته باشد از جمله:

  • هواداری متعصبانه
  • تحمیل عقایدمان به دیگران در شبکه‌های اجتماعی
  • تمسخر عقاید مخالف و فرهنگهای متفاوت با ما در اینترنت
  • بازی‌های ویدیویی خشن و متعصبانه
  • انواع تقلب در بازی برای سریعتر به نتیجه رسیدن

روش‎های پرورش بردباری:

والدین و مربیان برای پرورش بردباری در کودکان و نوجوانان باید با نگرش‌های کلیشه‌ای مقابله کنند و هرگز تعصب را تحمل نکنند، تصویر مثبتی از افکار مخالف، قوم‌ها و اقلیت‎ها ترسیم کنند، آنان را به ارتباط با اشخاص گوناگون و متفاوت با خود تشویق کنند، به آن‎ها بیاموزند تا شباهت‎ها را جستجو کنند. با دقت و بدون قضاوت گوش کردن را به آن‎ها بیاموزند. همچنین گاه براورده ساختن خواسته‌های منطقی فرزندانشان را به تعویق اندازند تا صبر و تحمل آنها را بالا ببرند.

انصاف

انصاف، رفتار کردن بدون تعصب و همراه با عدل است (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۲۴۲). افراد با انصاف قوانین و نوبت را رعایت می‎کنند، پیش‎داوري نمی‎کنند، آنچه دارند با دیگران سهیم می‎شوند و شجاعت این را دارند که در مقابل بی‌عدالتی‌ها بایستند. برای معرفی انصاف به زبان ساده می‎توان به بچه‎ها گفت: هر آنچه برای خود می‎پسندی برای دیگران هم بپسند و آنچه برای خود نمی‎پسندی برای دیگران هم نپسند.

جای خالی انصاف در فضای مجازی

منصفانه رفتار کردن کار ساده‌ای نیست بخصوص در فضای مجازی که اغلب حتی صحت و سقم مطالب نیز بررسی نمی‌شود. نمونه‌های زیر از شایع‌ترین مصادیق بی‌انصافی در فضای مجازی است.

  • دامن زدن به شایعات
  • ارسال (forward) کردن مطالب شخصی کسی برای دیگران
  • رعایت نکردن قوانین گروه‎ها
  • جانبداری یا مخالفت بر اساس میل شخصی

روش‎های پرورش انصاف:

والدین و مربیان برای پرورش انصاف در کودکان و نوجوانان باید خودشان سرمشق خوش انصافی باشند، از آنان توقع انصاف داشته باشند و این موضوع را با آنها در میان بگذارند، گوش‎دادن فعال را به آنان بیاموزند، انتظاراتشان از فرزندان منصفانه باشد، از مقایسه خودداری کنند، عذرخواهی کردن را به آنان آموزش دهند، آنان را به بازی‎کردن شریکی با اسباب‎بازیهایشان تشویق کنند و تأثیر مشارکت در امور را برایشان شرح دهند.

نتیجه‌گیری

با آموزش هوش اخلاقی از سنین کودکی، کاربران نوجوان و بزرگسال از آسیب‌های فضای مجازی تا حد زیادی حفظ می‌شوند و با خودکنترلی، می‎توانند محتوای مناسب و ارزشمند مورد نیاز خود را پیدا کنند و خود نیز به تولید محتوای ارزشمند و به دور از آلودگی‎های اخلاقی بپردازند.

فرزندانی که دارای مهارتهای هوش اخلاقی باشند، اغلب اوقات خود را در خانه، با خانواده می‎گذراند و و زمان استفاده از اینترنت خود را مدیریت و محدود می‎کند. نسبت به حریم خصوصی و اطلاعات شخصی افراد حساسند و با تاملی که دارند هرچیزی را در فضای مجازی منتشر نمی‌کنند. به پیامد اخلاقی مطالبی که در فضای مجازی توزیع می‌کنند می‌اندیشند تا باعث آزار دیگران نشود. بدون آگاهی کامل درباره موضوعی اظهار نظر نمی‎کند و به شایعات دامن نمی‎زند و  محتوای تولید شده توسط دیگران را بدون ذکر نام منبع منتشر نمی‎کند.

در چنین شرایطی فضای مجازی را به عنوان ابزاری در جهت رشد و بالندگی خود و زندگی بهتر در خدمت خواهند گرفت.

منابع:

بربا، ، کلیدهای پرورش هوش اخلاقی در کودکان و نوجوانان – ترجمه فرناز فرنود (۱۳۹۰)  تهران انتشارات صابرین

هادیان‌فر، سیدکمال، ۱۸ اسفند ۱۳۹۴ ، خبرگزاری مهر http://www.mehrnews.com/news/3575583

  1.  Moral Intelligence

۲.هوش‎های هشتگانه: هوش درون فردی، هوش میان فردی، هوش منطقی – ریاضی، هوش دیداری- فضایی، هوش موسیقایی- آوایی، هوش کلامی – زبانی، هوش جنبشی – حرکتی، هوش هستی‎گرا – طبیعت‎گرا.