این کتاب شامل ارزشها، هنجارها و ناهنجاریهای اجتماعی فضای مجازی، روشهای کنترلی در فضای مجازی، معرفی هوش اخلاقی که یکی از عناصر بنیادی شخصیت انسان است میشود.
مقدمه
انسان موجودی اجتماعی است و به جمع گرایش دارد و حضور در جامعهای سالم نقش مؤثری در رشد او دارد. رعایت اخلاق توسط اعضای جامعه، رکن اصلی تشکیل جامعهای سالم و شکوفاننده است. از سویی هر جامعهای بدون اخلاق دچار بیماریهای روحی و روانی خطرناک میشود و این بیماریها به دیگر اعضای جامعه نیز آسیب میزند. جوامع مجازی نیز از این موضوع مستثنی نیستند.
آمارها نشان میدهند که در کاربران فضای مجازی (که بخش مهمی از آنها را کودکان و نوجوانان تشکیل میدهند) توانایی دیجیتالی از توانایی اخلاقی پیش افتاده است. به بیانی، رشد استفاده از فضای مجازی در بچههای این نسل پیش از رشد عقلانی، عاطفی و اخلاقی آنها شکل میگیرد و این خطرآفرین است.
هوش اخلاقی[۱] به استفاده مناسب از فضای مجازی کمک میکند. منظور از استفاده مناسب از فضای مجازی: بهرهمندی از فرصتها، مصون ماندن از آسیبها، آسیب نزدن به دیگران و کمک کردن به همنوعان است.
با توجه به سهولت دسترسی به فضای مجازی در سبک زندگی امروز، ضرورت آموزش هوش اخلاقی به کودکان و نوجوانان –به عنوان مهمترین عامل خودکنترلی- بیش از هر دوران دیگری احساس میشود. این در حالی است که متأسفانه اغلب والدین آنقدر که نگران پرورش هوش منطقی فرزندان خود هستند، نگران رشد یافتن هوش اخلاقی آنان نیستند.
در کشور تاکنون برای مصون ماندن کودکان و نوجوانان در فضای مجازی اقدامات (کمرنگ و نه چندان گسترده) چون ارائه اینترنت پاک، فیلتر کردن سایتهای غیر اخلاقی و … صورت گرفته است که اغلب در راستای ایجاد محدودیت برای کودکان و نوجوانان و مجبور کردن آنها به حضور در محیطی ایزوله است که البته امروزه چندان کارایی ندارد. این اقدامات در حوزه دریافت پیام بوده است و به تولید پیام توسط کاربران کودک و نوجوان توجهی نشده است.
سوء رفتارهای کودکان و نوجوانان در اینترنت و شبکههای اجتماعی مجازی
پرورشنیافتگی هوش اخلاقی کودکان و نوجوانان (و متأسفانه حتی بزرگسالان) منجر به سوء رفتارهایی در زندگی واقعی و فعالیتهای مجازی آنها شده است که مهمترین آنها عبارتند از:
- حضور فعال نداشتن در جمعهای خانوادگی
- رعایت نکردن حریم شخصی دیگران و مشاهده اطلاعات گوشی اطرافیان در صورت امکان
- اظهارنظرهای بدون آگاهی که به شایعات دامن میزند.
- نشر اطلاعات خصوصی افراد معروف
- بیاحترامی لفظیو ناسزاگویی
- بازگو کردن مسائل خانوادگی در جوامع مجازی
- مشاهده محتوای غیراخلاقی
- و …

هوش اخلاقی چیست؟
اخلاق آموختنی و قابل پرورش و یادگیری است. روانشناسان معتقدند اخلاق جزو هوشهای انسان است، انسان بجز IQ هوشهای دیگری نیز دارد. شاید معروفترین آنها، هوشهای ۸ گانه هاوارد گاردنر است.[۲]هوش اخلاقی توانایی درست از نادرست است. کسی که هوش اخلاقی در او پرورش یافته است، دارای شعوری است که میتواند در انتخابهایش مسیر درست و اشتباه را تشخیص دهد. لذا هر چه زودتر این هوش در او پرورش یابد زندگی شخصی و اجتماعی سالمتری خواهد داشت. بهترین زمان برای شروع پرورش هوش اخلاقی سالهای اول کودکی است.
در این مقاله هوش اخلاقی در قالب هفت نیکخویی مطرح میشود که گستره توانمندیهای فکری و عاطفی انسان را در همه ابعاد زندگی نمایان میکند و نیکی و نیکخلقی را پدید میآورد. این هفت نیکخویی شامل: همدلی، وجدان، خویشتنداری، احترام به دیگران، مهربانی، بردباری و انصاف است.
همدلی
همدلی یعنی توانایی احساس و درک نگرانیها و علایق دیگران (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۲۶)، توانایی شناخت نیازهای دیگران و در نتیجه تلاش برای کمک به همنوع است. لازمه پرورش همدلی در کودکان این است که بدانند: «انسانها با هم تفاوت دارند».
همدلی با همدردی تفاوت دارد، هنگام همدردی فرد از جایگاه خودش با طرف مقابل رفتار و گفتگو میکند و به او توصیه میکند. از رایجترین جملهها در همدردی این جملهها است: «درسته که تو بازی شکست خوردی اما به جاش…» «درسته که پدرت رو از دست دادی اما خیلیا هم …» اما هنگام همدلی، فرد از جایگاه خود حرکت میکند و کنار کسی که مشکلی دارد میرود و سعی میکند خود را به جای او بگذارد و احساسش را درک کند.
جای خالی همدلی در فضای مجازی:
نه تنها کودکان و نوجوانان بلکه امروزه بزرگسالان نیز نیاز دارند که توجه بیشتری به این نیکخویی داشته باشند و آن را در وجودشان پرورش دهند. به دلیل نوع ارتباط با دیگران در فضای مجازی که با واسطه -یا شاید گاهی دیوار- صورت گرفته و استفاده از نوشتار (که لحن را منعکس نمیکند) به جای گفتار، مانع درک کامل شرایط و احساسات دیگران میشود. بنابراین پرورش همدلی در عصر حاضر که بخش قابل توجهی از ارتباطات، مجازی شده است و درک دیگران از گذشته دشوارتر است ضروریتر به نظر میرسد. با چند مثال، فضای مجازی بدون همدلی را تجسم کنید:
- سلفی گرفتن از حوادث ناگوار
- کپی کردن پی در پی مطالب در گروههای تخصصی تلگرامی و بیتوجهی به وقت دیگران
- ایجاد مزاحمت برای دیگران از طریق صدای بلند خروجی هدفون
روشهای پرورش همدلی:
والدین و مربیان برای پرورش همدلی در کودکان و نوجوانان باید هوشیاری و واژگان احساسی آنها را پرورش دهند،
آنها را به احساسات دیگران حساس کنند، در آنها این توانایی را به وجود آورند تا به مسائل از دیدگاه شخص دیگری نگاه کنند. توجه آنها را به نشانههای احساسی غیرکلامی نیز جلب کنند.
دختران در همدلی وضعیت بهتری از پسران دارند زیرا معمولاً به پسران آموزش داده میشود که احساسات خود را بروز ندهند. به همین دلیل است که در بزرگسالی بجز احساس خشم، احساسات دیگر خود را پنهان میکنند.
مشاهده تصاویر و فیلمهای بیرحمانه یا بازیهای خشونت آمیز میتواند مانع رشد همدلی در کودکان و نوجوانان شود. در سنین کودکی لازم است از چنین محتواهایی دور نگهداشته شوند و در سنین نوجوانی به آنها گفته شود که چرا باید از محتوای خشونتآمیز دوری کند.
هوشهای هشتگانه: هوش درون فردی، هوش میان فردی، هوش منطقی – ریاضی، هوش دیداری- فضایی، هوش موسیقایی- آوایی، هوش کلامی – زبانی، هوش جنبشی – حرکتی، هوش هستیگرا – طبیعتگرا.

وجدان
وجدان یعنی ندایی درونی که بر اساس شناخت رفتار درست و شایسته، انسان را به عمل کردن بر مبنای آن سوق میدهد. وجدان قوی توانایی «نه» گفتن به هوسها و کارهای نادرست را بیشتر میکند. آنچه درباره وجدان مهم است این است که وجدان از والدین به فرزندان منتقل میشود، مطابق با اعتقادات پدر و مادر و بر اساس گفتار و رفتار آنان، فرزندان بایدها و نبایدها، درستی و نادرستی، مجاز و غیرمجاز را میشناسند. (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۶۷ و ۶۸)
باید توجه داشت که تعادل در وجدان مهم است. بچههایی که اغلب احساس گناه دارند و بیمارگونه خود را ملامت میکنند و نمیتوانند اشتباهات گذشته خود را ببخشند صدمات جدی به خود خواهند زد. داشتن عزت نفس وجدان را بالا میبرد.
جای خالی وجدان در فضای مجازی
در فضای مجازی انسانها آزادی بیشتری دارند و خیلی قوانین مدنی و موانع ناشی از عرف محیط زندگی دیگر موضوعیت ندارد. گرچه روشهای کنترلی همچنان وجود دارد اما روشهایی برای تخلف از آنها نیز وجود دارد. رایجترین آن فیلترکردن و استفاده از فیلترشکن است. در چنین شرایطی وجدان به عنوان عامل بازدارنده درونی اهمیت ویژهای پیدا میکند. فضای مجازی را بدون کاربرانی با وجدان رشد یافته تصور کنید:

روشهای پرورش وجدان:
والدین و مربیان برای پرورش وجدان در کودکان و نوجوانان باید ابتدا خودشان سرمشق اخلاقی خوبی باشند و زمینه مناسب رشد اخلاقی آنان را فراهم آورند، نیکخوییها را به آنان آموزش دهند تا وجدانشان تقویت شود، با کودکان و نوجوانان درباره اعتقادات اخلاقی صحبت کنند، نسبت به اشتباهات اخلاقی آنان با آرامش برخورد کنند و نیت آنان را بسنجند، کودکان و نوجوانان را به جبران و اصلاح اشتباهات ترغیب کنند.

خویشتنداری
خویشتنداري به معنی تنظیم افکار و کارهاست به طوری که شخص هر فشاري را از درون و بیرون متوقف کند و آنگونه رفتار کند که میداند و احساس میکند درست است. خویشتنداري ضعیف بسیار مخرب است. هنگامی که افکار خطرناك به سر کودك میزند، اگر ترمز درونیش کار نکند با تمام قدرت به سوي خطر خواهد رفت. (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۹۵) خویشتنداری به عبارتی دیگر توانایی کنترل احساسات و هیجانات و استفاده از عقل و فکر است.
جای خالی خویشتنداری در فضای مجازی
خویشتنداری علاوه بر اینکه باعث میشود به دیگران آسیب نزنیم به خودمان در بهتر زندگی کردن کمک میکند. فضای مجازی بدون خویشتنداری را تصور کنید:

روشهای پرورش خویشتنداری:
والدین و مربیان برای پرورش خویشتنداری در کودکان و نوجوانان باید خود سرمشق خویشتنداری باشند و معنا و ارزش آن را به فرزندان یاد بدهند، آنها را تشویق کنند که خود مشوق خود باشند و به آنها یادآور شوید که در زندگی و انتخابهایشان اختیار دارند، این قانون را بگذارید که فقط وقتی بر خود مسلط هستید حرف بزنید، آنها را بخاطر خویشتنداریهایشان تشویق کنید، کنترل خشم از طریق تنفس شکمی را به آنها آموزش دهید.
تا اینجا به سه نیکخویی اشاره شد، در نظر داشته باشید که همدلی، وجدان و خویشتنداری پایههای هوش اخلاقی را تشکیل میدهند و پیشنیاز نیکخوییهای بعدی هستند.
احترام
احترام یعنی رفتار با دیگران و خود بر اساس ادب و نزاکت. در رفتار محترمانه به دیگران نشان میدهید که برایشان ارزش قائل هستید و به حقوقشان احترام میگذارید (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۱۳۴). احترام فقط نسبت به انسانها معنی پیدا نمیکند و دامنه شمول گستردهتری دارد از جمله احترام به آفریدگار، زمین و گیاهان، حیوانات و قوانین. مثلاً با خوردن غذاهای کم نمک و کم روغن از بدن خود مراقبت میکنیم و به آن احترام میگذاریم، از کنار گلها و باغچهها با احتیاط عبور میکنیم تا صدمه نبینند، آنجا که کسی ناظر رفتارمان نیست، درست رفتار میکنیم و حرمت آفریدگارمان را حفظ میکنیم.
جای خالی احترام در جوامع مجازی
در دوران رواج شبکههای اجتماعی مجازی، اگر به ارزش احترام توجه نشود ارتباطهای انسانی بسیاری خدشهدار خواهد شد و افراد زیادی آسیب خواهند دید. حتماً شما هم نظایر این موارد را دیدهاید:

روشهای پرورش احترام:
والدین و مربیان برای پرورش احترام در کودکان و نوجوانان باید خودشان به عنوان سرمشق به کودکان و نوجوانان احترام بگذارند، آنها را به احترام به بزرگترها تشویق کنند، مانع بیادبی آنان به دیگران شوند، بر ادب و خوشرفتاری تأکید کنند، بدون چشمداشت به آنان محبت کنند، تصویر مثبتی از آنان به خودشان ارائه دهند، آموزش قانون طلایی: «آنگونه با دیگران رفتار کن که دوست داری با تو رفتار کنند» در این زمینه بسیار کارگشاست، رفتارهای جدید را به عنوان جایگزین رفتارهای نادرست آموزش دهند و به آنها روش مخالفت بصورت مؤدبانه را یاد بدهند.
رسانهها پر از محتوای بیادبانه است… امروزه حتی در فیلمها نیز نمایش بیاحترامی امری عادی به شمار میرود. بنابراین لازم است کودکان فقط تحت نظارت والدین خود از اینترنت، فیلم و بازی استفاده کنند تا احترام در وجودشان نهادینه شود.
مهربانی
مهربانی، ابراز علاقه و توجه به آسایش و احساسات دیگران است. شخص مهربان از طریق جهتنمای قلبش راهنمایی ميشود و این توانایی باشکوه را دارد که به دیگران نشان دهد به خوشبختی و احساسات آنان توجه و علاقه دارد. (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۱۷۱). همدلی پایه مهربانی است. کسی که همدلی را آموخته باشد نسبت به دیگران مهربان و دلسوز است. از سویی باید توجه داشت که یک شخص مهربان همیشه با همه کس موافق نیست و هر خواستهای را اجابت نمیکند. مهربانی را باید از خود شروع کنیم. کسی که با خود مهربان نباشد نمیتواند عمیقاً با دیگران مهربان باشد و مهربان بماند.
جای خالی مهربانی در جوامع مجازی
وقتی ارتباطهای انسانی جای خود را به رابطه های مجازی بیرویه میدهد و انسانها کمتر دور هم جمع میشوند و ارتباط حضوری دارند، مهربانی کمرنگ میشود. این حالات ناخوشایند را شاید شما هم دیده باشید:

روشهای پرورش مهربانی:
والدین و مربیان برای پرورش مهربانی در کودکان و نوجوانان باید معنا و ارزش مهربانی را آموزش دهند، نسبت به نامهربانی واکنش نشان دهند، تأثیرات مثبت مهربانی را به بچهها یادآور شوند، به آنها کمک کنید تا احساسات کسی را که نسبت به او نامهربانی کردهاند درک کنند و به آنان فرصت جبران بدهند، به آنها بیاموزند کسی را تحقیر نکنند و نسبت به رفتار نامهربانانه دیگران، محکم باشند.

بردباری
بردباري، احترام به شأن و حقوق همه افراد است، حتی آنان که باورها و رفتارشان با فرد تفاوت دارد. بردباري نه تنها نفرت، خشونت و تعصب را در انسان کاهش میدهد بلکه کمک میکند که با مهربانی، احترام و درك با دیگران رفتار کند. (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۲۰۶). معمولاً بردباری را معادل صبوری نیز میدانیم که آن نیز از مهارتهای اخلاقی محسوب میشود. در صبوری انسان لازم است تا بتواند در دیر اجابت شدن علایق و نیازهایش تحمل نشان دهد. به عبارت دیگر نوعی پرحوصلگی داشته باشد. مشکلی که فرزندان ما در این روزگار با آن زیاد مواجهند و تمایل دارند به محض آن که درخواست و نیازی دارند نیازشان برآورده شود. به نظر میرسد سبک زندگی امروز به دلیل ماهیت سرعتیش باعث شده که مدت انتظار افراد کاهش پیدا کند و قدرت صبرشان کم شود.
جای خالی بردباری در فضای مجازی
استفاده بیرویه و مدیریت نشده از فضای مجازی به خودی خود بردباری را کاهش میدهد. نداشتن بردباری میتواند پیامدهای بدی نیز به همراه داشته باشد از جمله:

روشهای پرورش بردباری:
والدین و مربیان برای پرورش بردباری در کودکان و نوجوانان باید با نگرشهای کلیشهای مقابله کنند و هرگز تعصب را تحمل نکنند، تصویر مثبتی از افکار مخالف، قومها و اقلیتها ترسیم کنند، آنان را به ارتباط با اشخاص گوناگون و متفاوت با خود تشویق کنند، به آنها بیاموزند تا شباهتها را جستجو کنند. با دقت و بدون قضاوت گوش کردن را به آنها بیاموزند. همچنین گاه براورده ساختن خواستههای منطقی فرزندانشان را به تعویق اندازند تا صبر و تحمل آنها را بالا ببرند.
انصاف
انصاف، رفتار کردن بدون تعصب و همراه با عدل است (بُربا، صابرین،۱۳۹۰، صفحه ۲۴۲). افراد با انصاف قوانین و نوبت را رعایت میکنند، پیشداوري نمیکنند، آنچه دارند با دیگران سهیم میشوند و شجاعت این را دارند که در مقابل بیعدالتیها بایستند. برای معرفی انصاف به زبان ساده میتوان به بچهها گفت: هر آنچه برای خود میپسندی برای دیگران هم بپسند و آنچه برای خود نمیپسندی برای دیگران هم نپسند.
جای خالی انصاف در فضای مجازی
منصفانه رفتار کردن کار سادهای نیست بخصوص در فضای مجازی که اغلب حتی صحت و سقم مطالب نیز بررسی نمیشود. نمونههای زیر از شایعترین مصادیق بیانصافی در فضای مجازی است.
- دامن زدن به شایعات
- ارسال (forward) کردن مطالب شخصی کسی برای دیگران
- رعایت نکردن قوانین گروهها
- جانبداری یا مخالفت بر اساس میل شخصی
روشهای پرورش انصاف:
والدین و مربیان برای پرورش انصاف در کودکان و نوجوانان باید خودشان سرمشق خوش انصافی باشند، از آنان توقع انصاف داشته باشند و این موضوع را با آنها در میان بگذارند، گوشدادن فعال را به آنان بیاموزند، انتظاراتشان از فرزندان منصفانه باشد، از مقایسه خودداری کنند، عذرخواهی کردن را به آنان آموزش دهند، آنان را به بازیکردن شریکی با اسباببازیهایشان تشویق کنند و تأثیر مشارکت در امور را برایشان شرح دهند.

نتیجهگیری
با آموزش هوش اخلاقی از سنین کودکی، کاربران نوجوان و بزرگسال از آسیبهای فضای مجازی تا حد زیادی حفظ میشوند و با خودکنترلی، میتوانند محتوای مناسب و ارزشمند مورد نیاز خود را پیدا کنند و خود نیز به تولید محتوای ارزشمند و به دور از آلودگیهای اخلاقی بپردازند.
فرزندانی که دارای مهارتهای هوش اخلاقی باشند، اغلب اوقات خود را در خانه، با خانواده میگذراند و و زمان استفاده از اینترنت خود را مدیریت و محدود میکند. نسبت به حریم خصوصی و اطلاعات شخصی افراد حساسند و با تاملی که دارند هرچیزی را در فضای مجازی منتشر نمیکنند. به پیامد اخلاقی مطالبی که در فضای مجازی توزیع میکنند میاندیشند تا باعث آزار دیگران نشود. بدون آگاهی کامل درباره موضوعی اظهار نظر نمیکند و به شایعات دامن نمیزند و محتوای تولید شده توسط دیگران را بدون ذکر نام منبع منتشر نمیکند.
در چنین شرایطی فضای مجازی را به عنوان ابزاری در جهت رشد و بالندگی خود و زندگی بهتر در خدمت خواهند گرفت.
منابع:
بربا، ، کلیدهای پرورش هوش اخلاقی در کودکان و نوجوانان – ترجمه فرناز فرنود (۱۳۹۰) تهران انتشارات صابرین
هادیانفر، سیدکمال، ۱۸ اسفند ۱۳۹۴ ، خبرگزاری مهر http://www.mehrnews.com/news/3575583
- Moral Intelligence
۲.هوشهای هشتگانه: هوش درون فردی، هوش میان فردی، هوش منطقی – ریاضی، هوش دیداری- فضایی، هوش موسیقایی- آوایی، هوش کلامی – زبانی، هوش جنبشی – حرکتی، هوش هستیگرا – طبیعتگرا.