معتادان فضای مجازی را فراموش نکنیم

استفاده بیش از حد از اینترنت و موبایل و… باعث اعتیاد شده، بیان ویژگیهای این اعتیاد و راههای ترک آن.

مقدمه

“فقط یک ربع دیگر بازی می‌کنم”. “وقتی به مرحله دوازده برسم می‌خوابم و گرنه تا صبح به بازی فکر می‌کنم و نمی‌توانم درست بخوانم”. “می‌دانم پانزده دقیقه‌ام تمام شد؛ اما نمی‌توانم آن را کنار بگذارم”. “حتماً اشتباه می‌کنید محال است من چهار ساعت بازی کرده باشم. “همین الآن باید روی نت بروم.”

ممکن است شما هم این عبارات یا مانند آن را از برخی اطرافیان خود شنیده باشید؛ که حکایت از وابستگی اینترنتی می‌کنند. همان‌طور که می‌دانید؛ فناوری‌های ارتباطی به خودی خود بد یا مضر نیستند؛ اما نکته اینجاست که می‌توانند برای عده‌ای وابستگی یا کاربرد از روی اجبار ایجاد و به طبع آن، روی عملکردهای فردی، اجتماعی، تحصیلی و خانوادگی آنها تأثیر منفی بگذارد. در مراحل بعدی کم کم، فعالیت در دنیای مجازی جایگزین موقعیت‌های ارتباطی، شغلی و تحصیلی دنیای واقعی و به صورت ابزار نیرومندی برای گریختن از واقعیات در می‌آید. به عنوان مثال بسیاری از معتادان به اینترنت بیش از حد به ارتباط با افرادی که هرگز ملاقات نکرده‌اند وابسته می‌شوند و از این‌رو مهارت‌های اجتماعی آنها رشد نمی‌کند.

اعتیاد به اینترنت چیست؟

 اعتیاد اینترتی عبارت است از استفاده بیش از حد از اینترنت و رایانه در زندگی و وابستگی به آن به صورتی که در انجام کارهای روزانه مشکلاتی پیش آید. این اختلال گونه‌ای از مشکلات روانی محسوب می‌شود که البته این طبقه‌بندی همچنان مورد تحقیق و بررسی است. فعّالیت آنلاین افراد مبتلا به این اختلال می‌تواند  اعتیاد به چت، وبلاگ‌نویسی، وبگردی و خبرخوانی، اعتیاد به ذخیره بیش از حد اطّلاعات، اعتیاد به بازی‌ها و انواع سرگرمی‌های آنلاین، اعتیاد به حضور در شبکه‌های اجتماعی، اعتیاد به هک و آزار اینترنتی، اعتیاد به مشاهده تصاویر و فیلم‌های غیراخلاقی یا خرید اینترنتی باشد(رمضانی و همکاران،۱۳۹۴).

الگوی پیشروی اعتیاد به بازی‌های نرم‌افزاری یا اینترنت شبیه به الگوی اعتیادهای دیگری است که تا کنون مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. ابتدا فرد از انجام بازی یا کار با اینترنت احساس لذت(نشئگی) می‌کند و به مرور زمان لازم برای رسیدن به احساس لذت اولیه افزایش می‌یابد. معتادان به اینترنت نمی توانند تشخیص دهند چه مدت مشغول بازی بوده‌اند. آنها نوعی پرش زمانی را تجربه  می‌کنند و برای رسیدن به هیجان قبلی پیوسته به زمان بیشتری نیاز دارند. ادامه اعتیاد رفتاری با وجود زیان‌های ارتباطی، تحصیلی، روانی و فیزیکی جزء اساسی تمام اعتیادهاست. گاهی خوره‌های کامپیوتری آن‌قدر در زمینه بازی یا کاربرد اینترنت پیش رفته‌اند که کارشان به بیکاری، ورشکستگی یا طلاق منجر شده است(کوین،ترجمه اکرمی،۱۳۹۳).

علل وابستگی به اینترنت

به عقیده دکتر برندان[۱] اصلی‌ترین دلیل اعتیاد به فضای مجازی فرار کردن از موقعیت‌های دردناک زندگی می‌باشد. اگر وابستگان به فضای مجازی، به مرور حوادثی بپردازند که آنها را به سمت اعتیاد کشانده است؛ متوجه می‌شوند که عواملی مانند اضطراب، بی‌حوصلگی، تنهایی، شکست عاطفی، عدم مهارت‌های ارتباطی، مشکلات خانوادگی و …. است که آنها را به سمت استفاده بیش از حد از فضای مجازی سوق داده است؛ که در حقیقت عامل مشترک در تمام آنها «فرار و روبه‌رو نشدن» با واقعیت است. این اشخاص درست مانند معتادان به الکل خود را با بازی یا اینترنت سرگرم می‌کنند تا با احساسات ناخوشایند و افکار آزاردهنده روبه‌رو نشوند. آنها عادت می‌کنند چون در برخی امور دیگر احساس درماندگی می‌کنند؛ چون نمی‌توانند تغییر کنند. در حقیقت فضای مجازی یا آنها را در مقابل ضعفشان نیرومند می‌سازد، یا با انحراف ذهنشان از مسئله آنها را از اضطراب ناشی از مشکل رها می‌کند یا باعث بی خیالی و فرار از مسئولیت یا احساسات ناخوشایند در آنها می‌شود. یکی از معتادان به اینترنت می‌گوید: « وقتی از درون احساس می‌کردم به جایی اتصال ندارم، بازی برایم نقش لنگری را داشت که مرا به جایی بند می‌کرد. در بازی همه چیز را تحت کنترل داشتم. کم‌کم به این نتیجه رسیدم که عطش من برای کنترل، ناشی از احساس درماندگی‌ام در طول زندگی بوده‌است.». در برخی موارد این فرار از واقعیت به دوران کودکی بر می‌گردد. مثلاً یکی از معتادان به فضای مجازی درمان شده، پس از کندوکاو در یافتن مشکل اصلی‌اش، ریشه آن را در یادنگرفتن مهارت‌های اجتماعی می‌بیند. او می‌گوید:« من نیاموخته بودم که چطور دوستی‌ها را حفظ کنم و چطور در زمینه دوست‌یابی و برقراری ارتباط مهارت کسب کنم.»

فضای مجازی به افراد اجازه می‌دهد تا از فقدان غم‌انگیز موفقیت یا روابط معنادار یا مشکلات زندگی فرار کنند و برای ساعاتی احساس آرامش داشته باشند. فضای مجازی می‌تواند جایگزین بسیاری از نیازهای رفع نشده ما در دنیای حقیقی باشد. مثلاً سایت‌های ارتباط اجتماعی مانند فیس بوک یا چت‌روم‌ها، ممکن است رفع کننده‌ی نیاز به درتماس بودن و ارتباط که از ویژگی‌های عصر جدید است؛ ‌باشد. دریافت پیام یا ایمیل ممکن است برآورده کننده‌ی نیاز به پاداش و رضایت اجتماعی باشد. بسیاری از افراد با دریافت پیام، احساس ارتباط و مهم بودن می‌کنند و با اشتیاق در انتظار دریافت آن هستند. اکثر افرادی که به بازیهای ویدیویی و اینترنتی معتاد می‌شوند به دنبال کسب موفقیت هستند. آنها احساس خودارزشمندی‌شان را با عملکردشان در یک بازی می‌سنجند و از این طریق اعتماد به نفس کسب می‌کنند(کوین، ترجمه اکرمی،۱۳۹۳).

بیوشیمی مغز و اعتیاد به اینترنت

آیا می‌دانستید که در زبان انگلیسی هم برای معتادان به مواد مخدّر و هم برای علاقه‌مندان به کامپیوتر واژه “یوزر” را به‌کار می‌برند؟ اما در فارسی برای معتادان به مواد مخّدر واژه “مصرف‌کننده” و برای استفاده‌کنندگان کامپیوتر “کاربر” ترجمه شده‌است.

بر اساس نظریات علمی همان ارتباط بین اعتیاد به مواد مخدّر و کارکرد مغز در اعتیاد به فضای مجازی نیز وجود دارد. درحقیقت اعتیاد به فضای مجازی نیز ناشی از مختل شدن کارکرد مغز می‌باشد و همان‌طور که اعتیاد به الکل و مواد مخدر جزو اختلالات پیشرونده هستند؛ یعنی به مرور زمان وخیم‌تر می‌شوند؛ اعتیاد به فضای مجازی نیز،کم‌کم به رفتاری غیر قابل کنترل و عادت تبدیل می‌شود.

فن‌آوری‌های پیچیده عکس‌برداری مانند توموگرافی با تابش پوزیترون[۳] و تصویربرداری طنین مغناطیسی[۴]، مغز فرد معتاد را متفاوت از مغز غیرمعتاد نشان می‌دهد. در حقیقت اعتیاد دو مسیر عصبی به نام مسیر مزولیمبیک و مزوکورتیکال را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. دانشمندان این مسیرها را سیستم پاداش مغز می‌نامند. دوپامین ماده‌ای است که این مسیر را طی می‌کند تا مراکز لذت مغز را فعال سازد. هرگاه به شخصی در اثر یک فعالیت لذت بخش احساس خوبی دست بدهد؛ به میزان دوپامین در مغز افزوده می‌شود. نقش طبیعی دوپامین در مغز تنظیم خلق و تقویت تجارب مثبت است و شخص را بر می‌انگیزد تا آن را تکرار کند؛ اما وقتی پای اعتیاد رفتاری یا مواد در میان است این انگیزه به افراط می‌گراید.

به نظر پنکسپ[۵]، عصب‌شناس در مرکز درمان‌های مولکولی فالک در دانشگاه نورث وسترن، سیستم دوپامین مغز در واقع یک مدار جست‌وجوست که ما را وا می‌دارد امکانات جدید پاداش را جست‌وجو کنیم. او می‌‌گوید: دنیای بازی مملو از پاداش‌های به هم پیوسته و متعدد است: عمر بیشتر، مراحل جدید، ستاره‌های بیشتر، امتیازهای بیشتر و … . در واقع با این شیوه بازی‌های نرم‌افزاری سیستم پاداش مغز ما را فعال می‌سازند. بی‌شک طراحان موفق در کار خود به این ویژگی سیستم دوپامین توجه می‌کنند. حال چه ایجاد وابستگی عمدی باشد و چه نباشد، حاصل کار همین است. بنابراین وقتی درصدد کمک به یک شخص وابسته به اینترنت بر می‌آیید؛ بدانید که در واقع با نیروهای اساسی درون مغز او به مبارزه برخاسته‌اید.

این توضیحات برای این بیان شد که بدانید اگر یکی از اعضای خانواده ساعت‌های متمادی پای کامپیوتر می‌نشیند؛ شما با شرایطی از مغز روبه‌رو هستید که نیاز به درمان دارد؛ اگر چه عوامل دیگری چون ساختار ژنتیکی، محیط و رفتار فردی نیز در اعتیاد به فضای مجازی نقش دارد. در حقیقت به موازاتی که استفاده از اینترنت و بازی به صورت یک عادت اجباری در می‌آید، سیستم ارتباطی در مرکز پاداش مغز او نیز مختل می‌شود؛ چرا که اکثر اوقات میزان دوپامین بالا می‌رود و میل به بازی شدت پیدا می‌کند(کوین، ترجمه اکرمی،۱۳۹۳).

 

علائم هشداردهنده اعتیاد مجازی

محققینی که اعتیادهای اینترنتی را مورد مطالعه قرار می‌دهند، اغلب آنها را به انواع مختلفی تقسیم می‌کنند. اعتیاد عمومی به شخصی اشاره می‌کند که با جنبه‌های بسیاری از اینترنت مثل سایت‌های اجتماعی، ایمیل، تالارهای گفت‌وگو ارتباط افراطی دارد. اعتیاد اینترنتی اختصاصی به فردی اشاره می‌کند که از یک جنبه خاص اینترنت استفاده افراطی دارد؛ مثل فیس‌بوک. اعتیاد اینترنتی ارتباطی درمورد فردی به‌کار می‌رود که از دوست و آشنا روی می‌گرداند و به ارتباطات اینترنتی روی می‌آورد. اعتیاد جنسی اینترنتی به دانلود کردن، تماشا کردن یا ردوبدل کردن موارد هرزه‌نگاری اطلاق می‌شود.

در ادامه یک فهرست بازبینی که حاصل تجربه کاری دکتر کوین می‌باشد؛ آمده. اگر شما یا یکی از نزدیکانتان، بیش از سه ماه است که به چهار مورد یا بیشتر از موارد زیر مبتلا هستید؛ وقت آن است که از متخصصان کمک بگیرید(کوین، ترجمه اکرمی،۱۳۹۳).

  • پرش زمانی، فرد نمی‌تواند تشخیص دهد چه مدت مشغول بازی یا فعالیت اینترنتی بوده است.
  • دروغ گفتن درباره بازی یا فعالیت اینترنتی
  • تغییر یا اختلال در الگوی خواب
  • میل شدید و بی‌اختیاری به بازی اینترنت
  • کناره‌گیری از دوستان و اعضای خانواده و فامیل
  • استفاده بیش از دو ساعت در روز، و بیش از چهار روز در هفته، به جز مواردی که مرتبط با کار است.
  • عملکرد ضعیف در محل کار یا درس
  • مشکلات جسمی:کمر درد، سندرم نوفل مچ دست، گردن درد، درد عصبی، خستگی چشم
  • ناتوانی در درک عواقب منفی و زیانبار استفاده از فضای مجازی
  • بیشتر وعده‌های غذایی را کنار کامپیوتر خوردن
  • آشتفتگی روحی در صورت برچیده شدن بازی
  • ظاهر شدن علائم ترک پس از بازی یا فعالیت مجازی: سردرد، احساس کسالت، گیجی یا منگی
  • ناتوانی در کاهش بازی/ فعالیت مجازی
  • افزایش روزافزون زمان بازی یا فعالیتهای اینترنتی
  • دل مشغولی درباره بازی حتی زمانی که شخص مشغول بازی یا فعالیت اینترنتی نیست.
  • فعالیت بی‌وقفه علی‌رغم اثرات منفی جدی
  • تغییرات خلقی
  • مبالغه و بزرگ جلوه دادن بازی یا فعالیت اینترنتی
  • صرف هزینه‌های غیر متعارف برای خرید وقت بازی یا امکانات بازی
  • اختلالات خواب

تست اعتیاد اینترنتی

یکی از ابزارهای رایج در زمینه سنجش اعتیاد اینترنتی در جهان، تست IAT(Internet Addicting Test)  است که توسط دکتر کیمبرلی یانگ[۶] ابداع شده است. این تست یک وسیله خودسنجی نیز هست که اشخاص خودشان می توانند به وسیله آن وضعیت خود را تشخیص دهند(رمضانی،۱۳۹۴).

 

به ندرت    

گهگاهی    

غالباً

به‌کرات

همیشه ت

شامل حال من نمی‌شود

 

 

 

                                                   

 

۱

۲

۳

۴

۵

۶

۱)     چقدر بیشتر از آنچه قصد دارید؛ در اینترنت می‌مانید؟

 

 

 

 

 

 

۲)     چقدر به خاطر آنلاین ماندن، اعضای خانواده را نادیده گرفته‌اید؟

 

 

 

 

 

 

۳)     چقدر اینترنت را به بودن با همسرتان ترجیج می‌دهید؟

 

 

 

 

 

 

۴)     چقدر از طریق اینترنت با کاربران دیگر رابطه ایجاد می‌کنید؟

 

 

 

 

 

 

۵)     چقدر دیگران از شما به‌خاطر میزان آنلاین بودنتان شاکی هستند؟

 

 

 

 

 

 

۶)      چقدر به‌خاطر اینترنت؛ نمرات و کارهایتان در مدرسه افت کرده‌است؟

 

 

 

 

 

 

۷)     چقدر ایمیل‌هایتان را پیش از کارهای ضروری دیگرتان چک می‌کنید؟

 

 

 

 

 

 

۸)     چقدر عملکرد کاری و بهره‌وری شما به‌خاطر اینترنت آسیب دیده است؟

 

 

 

 

 

 

۹)     وقتی از شما می‌پرسند که چه کارهایی را آنلاین انجام می‌دهید؛ چقدر در موضع تدافعی یا پنهانکاری قرار می‌گیرید؟

 

 

 

 

 

 

۱۰)  چقدر افکار آزاردهنده در زندگی را با افکار آرام‌بخش در اینترنت خنثی می‌کنید؟

 

 

 

 

 

 

۱۱)  چقدر وقتی در اینترنت هستید؛ احساس می‌کنید توان پیش‌بینی امور را دارید؟

 

 

 

 

 

 

۱۲)  چقدر فکر می‌کنید که زندگی بدون اینترنت، چیزی کسالت‌بار و بی‌لذت است؟

 

 

 

 

 

 

۱۳)  چقدر وقتی کسی هنگام آنلاین بودن مزاحم شما می‌شود؛ غر می‌زنید یا عصبانی می‌شوید؟

 

 

 

 

 

 

۱۴)  چقدر به‌خاطر قطع نکردن اینترنت، دچار بی‌خوابی هستید؟

 

 

 

 

 

 

۱۵)  چقدر فکر می‌کنید که در حالت آفلاین حواس‌پرتی دارید؛ ولی در حالت آنلاین بهتر هستید؟

 

 

 

 

 

 

۱۶)  چقدر وقتی آنلاین هستید این جمله را به‌کار می‌برید: فقط چند دقیقه مانده، الآن می‌آیم.

 

 

 

 

 

 

۱۷)  چقدر سعی کرده‌اید از میزان آنلاین بودن خود بکاهید و موفق نشده‌اید؟

 

 

 

 

 

 

۱۸)  چقدر سعی دارید میزان آنلاین بودنتان را از دیگران مخفی کنید؟

 

 

 

 

 

 

۱۹)  چقدر میزان آنلاین بودن را به بیرون رفتن با دیگران؛ ترجیح می‌دهید؟

 

 

 

 

 

 

۲۰)  چقدر وقتی آفلاین هستنید؛ احساس افسردگی و نگرانی دارید که با آنلاین شدن از بین می‌رود؟

 

 

 

 

 

 

 

 

محاسبه نمره:  گزینه ۱- یک امتیاز                            گزینه ۲- دو امتیاز

              گزینه۳- سه امتیاز

              گزینه۴- چهار امتیاز

              گزینه ۵- پنج امتیاز

              گزینه۶- صفر امتیاز

    

 

نتیجه: 

جمع نمرات بین ۲۰ تا ۴۹: استفاده شما مناسب است.

جمع نمرات بین ۵۰ تا ۷۹: مواظب خودتان باشید، شما با معتاد شدن فاصله‌ای ندارید!

جمع نمرات بین ۸۰ تا ۱۰۰: شما دچار اعتیاد اینترنتی شده‌اید! به یک مشاور مراجعه کنید.

      

 

راهکارها:

  • پذیرش واقعیت

تمام برنامه‌های اصلاحی با تصدیق این حقیقت آغاز می‌شوند که مشکل وجود دارد. وقتی تصدیق کنیم مشکلی وجود دارد؛ احتمال آنکه برای رفع آن دست به اقدامی بزنیم بیشتر می‌شود. فرد معتاد زحمت زیادی را تحمل می‌کند تا حقیقت مخفی بماند. معتادان به فضای مجازی باید بدانند که بیرون آمدن از سیاه‌چال اعتیاد و ساختن یک زندگی جدید در دنیای واقعی امری ممکن است؛ در صورتی که قبول کنند که زندگی واقعی گرانبهاتر از چیزی است که دنیای مجازی عرضه می‌کند. آنها باید از وجود قدرت خود آگاه شوند و خود را قربانی شرایط ندانند تا بدانند هنگام وسوسه می‌توانند تصمیم بگیرند.

اکثر معتادان فضای مجازی تا به آخر خط نرسند؛ متوجه نمی‌شوند که مهار زندگی‌شان از دستشان خارج شده است. این افراد اغلب زمانی به خود می‌آیند که ارتباط خود را با تمام همسالان، شغل و یا امکان پیشرفت تحصیلی را از دست داده‌اند. ما به عنوان اطرافیان آنها می‌توانیم قبل از اینکه به این نقطه برسند آنها را با عاقبت سایر کسانی که به اینجا رسیده‌اند آشنا کنیم تا به پذیرش واقعیت نزدیک شوند. می‌توانیم قصه تلخ معتادان اینترنتی را برای آنها بازگو کنیم و بگوییم که چگونه از اهدافشان بازمانده‌اند. تا از این طریق میل به کنار گذاشتن را در آن‌ها شعله‌ور کنیم(کوین، ترجمه اکرمی،۱۳۹۳).

  • حل مشکلات ریشه‌ای

همان‌طور که گفتیم بنظر دکتر برندان اکثر ما وابستگی خود به فضای مجازی را حفظ می‌کنیم تا با عواطف ناخوشایند خود مثل خشم، اضطراب، بی‌حوصلگی یا تنهایی روبه‌رو نشویم. عامل مشترک بین  اکثر استفاده‌های افراطی، مخصوصاً در سنین بالاتر فرار و رو به رو نشدن با واقعیت است. بنابراین قدم بعدی پس از پذیرش واقعیت، کمک گرفتن از یک مشاور برای رفع مشکلات زمینه‌ساز اعتیاد است.

  • پیدا کردن حامی

 خیلی از افراد علت شکست خود در کنار گذاشتن وابستگی اینترنتی را نداشتن حامی‌ای که آنها را در طی دوران تغییر عادتشان پشتیبانی کند؛ می‌ دانند. داشتن یک مشوق و پشتیبان عامل مهمی است در کمک به شخص،که تا انتها در مسیر درمان باقی بماند. بعنوان یک حامی باید حواسمان باشد؛ هیچ‌گاه شخص معتاد را قضاوت منفی نکنیم؛ بلکه او را بدون قید و شرط بپذیریم و به او بگوییم؛ که می‌دانیم کنارگذاشتن اعتیاد برای او تا چه حد دشوار است. باید ابتدا خودمان را به جای او بگذاریم و بدانیم که حتماً مشکلاتی او را به این جا رسانده است. باید به او کمک کنیم تا استعدادهای درونی که خود ممکن است از آنها غافل باشد را کشف کند. اگر او با استعدادها و نیروهای درونی‌اش آشنا شود، احتمال زیادی دارد که جهت‌گیری خود را از فضای مجازی به سمت بروز آنها تغییر دهد. آنها باید بدانند شانس چه موفقیت‌هایی را دارند که با وجود اعتیاد، رسیدن به آنها هرگز میسر نیست(کوین، ترجمه اکرمی،۱۳۹۳).

  • سواد رسانه ای:

کارشناسان رسانه معتقدند توانایی برقراری اعتدال در استفاده از فناوری ارتباطات و استفاده صحیح از آن با داشتن سواد رسانه‌ای ارتباط بسیار نزدیکی دارد. اصطلاح سواد رسانه‌ای(Media Literacy) متعلق به مارشال مک لوهان یکی از نظریه‌پردازان مشهور دنیای ارتباطات است. او معتقد است که انسان‌ها علاوه بر سواد خواندن و نوشتن به سواد دیگری به نام سواد رسانه‌ای احتیاج دارند تا کیفیت مواجهه با رسانه‌ها( خوب شنیدن و خوب خواندن) و کمیته مواجهه ( میزان دسترسی و استفاده) را به خوبی مدیریّت کنند.

بمنظور بالا بردن سواد رسانه‌ای فرزندانمان، می‌توانیم به آنها بیاموزیم که قبل از استفاده از هر رسانه‎ای سؤالات زیر را از خود بپرسند:

  • در مقابل زمان و هزینه‌ای که برای استفاده از این رسانه صرف می‌کنم چه منافعی به دست می‌آورم؟
  • از این رسانه چگونه و به چه میزان باید استفاده کنم؟
  • فرستنده اصلی این پیام چه کسی است؟
  • فرستنده از چه فنونی برای جلب توجه من به پیام استفاده کرده است؟
  • افراد مختلف چه برداشت‌هایی از این پیام دارند؟
  • چه ارزش‌ها، سبک زندگی و جهان‌بینی‌ای از طریق این پیام انتقال داده شده است؟
  • چرا این پیام برای من ارسال شده است؟
  • اهداف و اثرات تجاری، سیاسی و اجتماعی این رسانه‌ چیست؟
  • آیا هدف اصلی و پنهان این رسانه‌ تغییر جهان‌بینی من بوده است؟
  • آیا رسانه در ارسال این خبر همه داستان را برای شما تعریف کرده یا گزینشی عمل ‌کرده است؟

 

  • مدیریت زمان استفاده از اینترنت 

اکثر معتادان اینترنتی می‌خواهند که زمان وابستگی خود را کاهش دهند امّا نمی‌دانند از چه راهی این کار را انجام دهند. به کار بردن نکات زیر می‌تواند در این راه به آنها کمک کند(رمضانی و همکاران،۱۳۹۴). قبل از اتصال به شبکه بنویسید که چه‌کاری در اینترنت دارید و تخمین بزنید که کارتان چقدر طول می‌کشد. به برنامه‌ریزی‌های خود پایبند باشید و به وبگردی نپردازید. این فرمول کوتاه بهترین راه‌حل برای جلوگیری از اتلاف وقت در اینترنت و اعتیاد اینترنتی است. گام اصلی این است که بتوانید به تعهّدتان پایبند باشید و از آن سرپیچی نکنید؛ اگر احساس می‌کنید که نمی‌‌توانید به تعهّدتان پایبند باشید؛ از سیستم جریمه و پاداش استفاده کنید.

  • رژیم رسانه‌ای

چلوکباب حتی اگر با بهترین گوشت و به بهترین شکل هم پخته شده باشد، زیادی خوردنش دل‌درد می‌آورد. همان‌طور که رژیم مصرف غذایی باید مشروط و محدود باشد؛ یعنی مشروط به سالم بودن و محدود به میزان مورد نیاز، رژیم مصرف رایانه‌ای هم باید شامل این دو ویژگی باشد. مشروط به سالم بودن یعنی درنظر گرفتن اولویت‌بندی و تکلیف‌محوری. اگر هر فردی وظایف خانوادگی، اجتماعی و فردی خود را بر پرسه‌زدن در فضای مجازی ترجیح دهد؛ گرفتار صرف زمان بیش از حد برای اینترنت نخواهد شد. علاوه‌ براین اگر تقدّم انجام تکالیف و وظایف تحصیلی و شغلی بر استفاده از رسانه‌ها رعایت شود؛ یعنی رسانه در خدمت انجام تکالیف فردی و اجتماعی باشد نه ابزاری برای مقابله با تکالیف، بخش زیادی از وابستگی‌های مجازی ما کاهش پیدا خواهدکرد.

علاوه بر این بمنظور کاهش وابستگی به بازی‌های رایانه‌ای یا اینترنتی کودکان در سنین پایین می‌توان از راهکارهای میانجی‌گری بهره گرفت. راهبردهای میانجی‌گری شامل میانجی‌گری مشارکتی، میانجی‌گری محدود کننده و میانجی‌گری راهبردی می‌باشد. برای آشنایی بیشتر با این موضوع به مقاله چگونه از آسیب‌های فضای مجازی در امان باشیم مراجعه نمایید.

جمع بندی:

استفاده بیش از دو ساعت در روز، و بیش از چهار روز در هفته، به جز مواردی که مرتبط با درس و کار است؛ دروغ گفتن درباره بازی یا فعالیت اینترنتی، میل شدید و بی‌اختیاری به بازی اینترنت، کناره‌گیری از دوستان، خانواده و فامیل، ناتوانی در کاهش بازی/ فعالیت مجازی و …. جزء علائم وابستگی به رسانه‌های ارتباطی نوین یا اعتیاد اینترنتی است. از آنجایی که به سبب اعتیاد اینترنتی در میزان ترشح دوپامین مغز اختلال صورت می‌گیرد؛ فعالیت مغزی دچار اختلال می‌شود. برای تشخیص اینکه آیا دچار اعتیاد اینترنتی هستیم یا نه، می‌توان از پرسشنامه‌هایی مثل IAT استفاده کرد. امّا آیا این وابستگی را هم می‌توان مثل وابستگی به موّاد مخذّر ترک کرد؟ پذیرش واقعیّت، کمک گرفتن از مشاور، پیدا کردن حامی، افزایش سواد رسانه‌ای، مدیریّت زمان، اتّخاذ رژیم رسانه‌ای و راهکارهای میانجی‌گری جزء راهکارهای کاهش وابستگی در اعتیاد اینترنتی می‌باشند.

 

 

منابع:

  • رمضانی، اسماعیل، امین، محسن و رحمانی، علیرضا، سواد رسانه‌ای۷، اینترنت، تهران، فهم، ۱۳۹۴.
  • کوین، رابرتس، ترجمه اکرمی، اکرم، اعتیاد به اینترنت(رهایی از دام اعتیاد به اینترنت و بازی‌های نرم‌افزاری)، انتشارات صابرین، ۱۳۹۳.
  1. Brendan
  2.    user
  3.   Positron emission tomography(PET)
  4. Magnetic resonance imagine(MRI)
  5.  Panksepp
  6. Kimberly Young